ساختار اصلي اتاق پرورش قارچ از چوب يا بلوكه بتوني با كف سيماني تشكيل ميگردد. براي خروج آب اضافي از كف اتاق، آبراهه‌هايي بايد در كف آن تعبيه نمود. در صورتي كه جنس كف اطاق از چوب باشد، بايد سطح آن را با پلاستيك ضخيم پوشاند. ديوارهاي دروني، سقف و كليه سطوح چوبي روباز را بايد با رنگ اپوكسي، استخري و يا حتي روغني براق معمولي پوشاند. توصيه مي‌شود، رنگ سطوح داخلي را روشن (سفيد براق) انتخاب نماييد تا علاوه بر تشديد روشنايي محيط داخلي كوچكترين ذرات آلودگي كپك را نيز بتوان ديد.
در اطاق كشت، مهم‌ترين عامل، حفظ دماي ثابت است. لذا عايق‌بندي ديوارها و سقف از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشند. بهتر است درجه مقاومت ديوارها (R) را ۱۱ يا ۱۹ و سقف را ۳۰ درنظر گرفت تا از هدررفتن انرژي جلوگيري كرده و مانع نفوذ رطوبت شود. در اين ميان مي‌توان از ورقه‌هاي فايبرگلاس يا استيروفوم به ضخامت ۵/۲-۸ سانتي‌متر استفاده نمود و با توجه به رطوبت بالاي اطاق پرورش و به منظور جلوگيري از تعريق بخار بر سطح اين صفحات، از يك لايه پلاستيك به ضخامت ۲-۴ ميلي‌متر بين ديوار و لايه عايق مذكور استفاده مي‌نمايند.
اتاق كشت بايد كاملاً مسدود و بدون كوچكترين روزنه‌اي باشد تا هيچ گونه آفت يا اسپور يا عامل بيماريزايي نتواند وارد آن شود و از طرف ديگر كنترل شرايط اقليمي درون اطاق (دما، رطوبت و تهويه) آسانتر گردد. لذا ضمن ساخت، طراحي و بررسي نهايي اطاق، هر گونه ترك، شكاف يا روزنه‌اي را به دقت ببنديد.
بسياري از مردم مي‌توانند اتاقك‌هاي زيرزمين يا منزل خود را با تغييراتي به اتاق مناسب پرورش قارچ تبديل نمايند. اين افراد براي حفاظت ديوارهاي منازل خود از آسيب رطوبت مي‌توانند از پوشش‌هاي پلاستيكي بر روي ديوارها و سقف و بستن كليه منافذ و درزها استفاده نمايند.
چنانچه ديوار اين گونه اتاق‌ها مستقيماً با هواي آزاد در تماس باشند به منظور جلوگيري از تعريق بين ديوار و پلاستيك بواسطه نوسانات دمايي بالا، محفظه‌هاي پلاستيكي با فاصله زياد نسبت به ديوارهاي اتاق، درون اتاق درست مي‌نمايند. كه در اين صورت ديگر نيازي به ايزوله كردن اينگونه محفظه‌ها نيست. دالانها، زيرزمين‌ها و گاراژها را مي‌توان به اين ترتيب به راحتي به محيطي سازگار با پرورش قارچ‌هائي مانند صدفي و شي‌تاكه تبديل نمود.
پوشش اين گلخانه‌ها چند لايه است، به اين ترتيب كه ابتدا، اسكلت لوله‌ها را با سيم‌هاي مفتولي نازك به فاصله نيم متري از هم بافته، سپس روي آن پلاستيك ضخيم (۶-۵ mm) كشيده (پوشش داخلي) سپس روي آن را با سيم مفتول ۲٫۵، شبكه‌بندي كرده تا ضمن استحكام اسكلت بتوان روي آن يك لايه ايزوله فايبرگلاس (۱۵-۷٫۵ mm) يا چوب پنبه (۱۰-۵ mm) قرار دهيم. بالاخره روي لايه عايق را ابتدا يك سيم‌كشي سبك كرده تا مبادا بر اثر باد، اين پوشش به هم خورد و در آخر روي آن را يك پلاستيك سياه رنگ مي‌كشيم كه در صورت لزوم مي‌توان روي پلاستيك را پوششي آلومينيومي نيز كشيد تا درمقابل اشعه آفتاب مقاوم گردد.
براي آن دسته از افرادي كه فضاي كافي در اختيار ندارند، كشت در فضاي كوچك پيشنهاد مي‌شود، به اين ترتيب كه مي‌توان در فضاهاي بسيار كوچك نظير آكواريوم، يا يخدان‌هاي استيروفومي اقدام به كشت و پرورش اين محصول نمود. به علت حجم اندك بستر كاشت در اين گونه محيط‌ها، تهويه هوا هم به حداقل خواهد رسيد كه معمولاً با ۱-۲ مرتبه باز كردن درب آنها، اين مهم تأمين مي‌شود. از طرف ديگر با يك پوشش
نيمه تراوا روي آنها مي‌توان رطوبت آن را حفظ و گرماي مورد نياز را از هواي اتاق دريافت نمايد. اين روش مناسب‌ترين راه براي افرادي است كه وقت يا منابع مالي – انساني كافي جهت احداث محيط‌هاي بزرگتر كه مستلزم مراقبت و كنترل دقيق‌تري مي‌باشد را ندارند.
ساختار اطاق پرورش قارچ
ساختار اصلي اطاق پرورش قارچ از چوب يا بلوكه بتوني با كف سيماني تشكيل ميگردد. براي خروج آب اضافي از كف اطاق، آبراهه‌هايي بايد در كف آن تعبيه نمود. در صورتي كه جنس كف اطاق از چوب باشد، بايد سطح آن را با پلاستيك ضخيم پوشاند. ديوارهاي دروني، سقف و كليه سطوح چوبي روباز را بايد با رنگ اپوكسي، استخري و يا حتي روغني براق معمولي پوشاند. توصيه مي‌شود، رنگ سطوح داخلي را روشن (سفيد براق) انتخاب نماييد تا علاوه بر تشديد روشنايي محيط داخلي كوچكترين ذرات آلودگي كپك را نيز بتوان ديد.
در اطاق كشت، مهم‌ترين عامل، حفظ دماي ثابت است. لذا عايق‌بندي ديوارها و سقف از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشند. بهتر است درجه مقاومت ديوارها (R) را ۱۱ يا ۱۹ و سقف را ۳۰ درنظر گرفت تا از هدررفتن انرژي جلوگيري كرده و مانع نفوذ رطوبت شود. در اين ميان مي‌توان از ورقه‌هاي فايبرگلاس يا استيروفوم به ضخامت ۵/۲-۸ سانتي‌متر استفاده نمود و با توجه به رطوبت بالاي اطاق پرورش و به منظور جلوگيري از تعريق بخار بر سطح اين صفحات، از يك لايه پلاستيك به ضخامت ۲-۴ ميلي‌متر بين ديوار و لايه عايق مذكور استفاده مي‌نمايند.
اطاق كشت بايد كاملاً مسدود و بدون كوچكترين روزنه‌اي باشد تا هيچ گونه آفت يا اسپور يا عامل بيماريزايي نتواند وارد آن شود و از طرف ديگر كنترل شرايط اقليمي درون اطاق (دما، رطوبت و تهويه) آسانتر گردد. لذا ضمن ساخت، طراحي و بررسي نهايي اطاق، هر گونه ترك، شكاف يا روزنه‌اي را به دقت ببنديد.
بسياري از مردم مي‌توانند اطاقك‌هاي زيرزمين يا منزل خود را با تغييراتي به اطاق مناسب پرورش قارچ تبديل نمايند. اين افراد براي حفاظت ديوارهاي منازل خود از آسيب رطوبت مي‌توانند از پوشش‌هاي پلاستيكي بر روي ديوارها و سقف و بستن كليه منافذ و درزها استفاده نمايند.
چنانچه ديوار اين گونه اطاق‌ها مستقيماً با هواي آزاد در تماس باشند به منظور جلوگيري از تعريق بين ديوار و پلاستيك بواسطه نوسانات دمايي بالا، محفظه‌هاي پلاستيكي با فاصله زياد نسبت به ديوارهاي اطاق، درون اطاق درست مي‌نمايند. كه در اين صورت ديگر نيازي به ايزوله كردن اينگونه محفظه‌ها نيست. دالانها، زيرزمين‌ها و گاراژها را مي‌توان به اين ترتيب به راحتي به محيطي سازگار با پرورش قارچ‌هائي مانند صدفي و شي‌تاكه تبديل نمود.
جديدترين نوع ساختارهاي پرورش قارچ يك نوع گلخانه پلاستيكي ايزوله است كه در ساخت آنها، از لوله‌هاي فلزي گالوانيزه مخصوص استفاده مي‌شود. نحوه ساخت اين گلخانه‌ها به اين ترتيب است ابتدا بعد از انتخاب مكاني مناسب و هموار، لوله‌هاي گالوانيزه ۴-۴٫۵ را به صورت نيم دايره خم داده و طرفين آن را مستقيماً داخل زمين يا درون ديواره‌هاي جانبي به ارتفاع يك متري از سطح زمين مهار مي‌نمايند. سپس براي ايزوله كردن بيشتر ديواره‌هاي جانبي صفحات استيروفوم (پلي‌استيرين) ضخيم به ضخامت ۲٫۵-۸ سانتي‌متر را به طور عمودي و به عمق ۳۰-۶۰ سانتي متر داخل زمين (طرف خارج ديواره‌ها) كرده تا از سرد شدن كف سالن جلوگيري نمايد. فاصله لوله‌ها از همديگر حدوداً ۲ متر بود. عرض دهانه ۴-۸ متر، درب آن يك لنگه (۱٫۵ متر) يا دو لنگه و يا كشوئي (۲متر) مي‌باشد. ارتفاع مناسب ۳ متر و طول آن بسته به عرض دهانه تا ۱۰۰ متر نيز مي‌رسد.
پوشش اين گلخانه‌ها چند لايه است، به اين ترتيب كه ابتدا، اسكلت لوله‌ها را با سيم‌هاي مفتولي نازك به فاصله نيم متري از هم بافته، سپس روي آن پلاستيك ضخيم (۶-۵ mm) كشيده (پوشش داخلي) سپس روي آن را با سيم مفتول ۲٫۵، شبكه‌بندي كرده تا ضمن استحكام اسكلت بتوان روي آن يك لايه ايزوله فايبرگلاس (۱۵-۷٫۵ mm) يا چوب پنبه (۱۰-۵ mm) قرار دهيم. بالاخره روي لايه عايق را ابتدا يك سيم‌كشي سبك كرده تا مبادا بر اثر باد، اين پوشش به هم خورد و در آخر روي آن را يك پلاستيك سياه رنگ مي‌كشيم كه در صورت لزوم مي‌توان روي پلاستيك را پوششي آلومينيومي نيز كشيد تا درمقابل اشعه آفتاب مقاوم گردد.
براي آن دسته از افرادي كه فضاي كافي در اختيار ندارند، كشت در فضاي كوچك پيشنهاد مي‌شود، به اين ترتيب كه مي‌توان در فضاهاي بسيار كوچك نظير آكواريوم، يا يخدان‌هاي استيروفومي اقدام به كشت و پرورش اين محصول نمود. به علت حجم اندك بستر كاشت در اين گونه محيط‌ها، تهويه هوا هم به حداقل خواهد رسيد كه معمولاً با ۱-۲ مرتبه باز كردن درب آنها، اين مهم تأمين مي‌شود. از طرف ديگر با يك پوشش
نيمه تراوا روي آنها مي‌توان رطوبت آن را حفظ و گرماي مورد نياز را از هواي اطاق دريافت نمايد. اين روش مناسب‌ترين راه براي افرادي است كه وقت يا منابع مالي – انساني كافي جهت احداث محيط‌هاي بزرگتر كه مستلزم مراقبت و كنترل دقيق‌تري مي‌باشد را ندارند.